ชีวิต2จบ

ประสบการณ์เสียวเรื่อง ชีวิต2จบ เล่าเรื่องเสียว

วันนี้มึงเป็นอะไรไปวะ... แม่ถามเธอขณะนั่งกินข้าวเย็นในบ้าน ...กูเห็นมึงเงียบตั้งแต่เมื่อตอนบ่ายแล้ว แล้วก็กลับมาเอากระเป๋าตังค์ภาษาห่าอะไรตั้งสองสามชั่วโมง เนี่ย...กูสงสัยว่ามึงจะตอแหลแล้วก็หลบงานไปนั่งคุยกับพวกเพื่อนๆมึงอีกตามเคย ใช่มั๊ย? แม่ถามลอยๆ เธอนั่งนิ่งเงียบ หางตามองพ่อเลี้ยงแวบนึง ก็เห็นมันนั่งไม่รู้ไม่ชี้กินข้าวของมันไป ส่วนเธอแทบนั่งไม่ลงเพราะมันระบมไปหมด...นึกถึงตอนที่ย้อนกลับมาบ้าน พ่อเลี้ยงมันจับเธอเย็ดจนแทบไม่ยอมให้พักเลยหนูก็อยากไปคุยกับเพื่อนบ้างนี่... เธอโกหกทั้งๆที่ไม่ได้ไปพบเพื่อนเลย แม้ว่ากลับจากตลาดแล้วเธอก็ไม่กล้าไปเพราะไม่อยากให้เพื่อนๆเห็นสภาพของเธอ พลางชำเลืองดูพ่อเลี้ยง ...แต่ก็กลับไปช่วยแม่เก็บของทันไม่ใช่เหรอ? นี่แหล่ะกูถึงไม่ได้ด่ามึงยังไงล่ะ... แม่พูด ...ก็ลองมึงไม่ไปช่วยสิ แล้วนี่กินเสร็จแล้วมึงเอาไปเก็บด้วย กูจะนอนแล้ว ง่วงฉิบหายเลย เธอรีบยกจานชามไปเก็บหลังบ้านพลางคิดว่าไอ้พ่อเลี้ยงมันจะมีแรงหรือวะ...จริงอย่างที่เธอคิด เสียงของแม่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดดังเข้ามาในมุ้งของเธอ เมื่อเห็นว่าเขาหันหลังนอนอย่างไม่สนใจ นิดคิดอย่างขบขัน อยากจะบอกแม่ว่าไอ้พ่อเลี้ยงมันเพลียเพราะเย็ดกับเธอจนหมดแรงตั้งแต่เมื่อตอนบ่ายแล้ว ก่อนจะพลิกตัวด้วยความระบมพลางคิดถึงเรื่องที่นังแจ๋วเล่าให้ฟัง แต่..เธอคิด...จะเล่าให้พวกมันฟังดีมั๊ยวะ? เอาไว้ก่อนดีกว่า เธอยังอายๆพวกมันอยู่เลยถ้ารู้ว่าเธอก็โดนเย็ดเหมือนนังแจ๋วแล้ว เธอคิดต่างๆนาๆจนหลับในที่สุด...เหตุการณ์ตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาหลังจากวันนั้น เป็นเหมือนวงกลมซ้ำๆจนนิดแทบไม่ต้องคิดล่วงหน้า..ตื่นมาช่วยแม่ทำกับข้าว ไปส่งแม่ที่ตลาด เสร็จแล้วก็กลับมาให้พ่อเลี้ยงเย็ดที่บ้านบ้าน ก่อนจะกลับไปช่วยแม่ล้างจานที่ตลาด เรียบร้อยแล้วก็ต้องรีบกลับมาให้พ่อเลี้ยงมันเย็ดต่อ แล้วกลับไปช่วยแม่ขนของกลับบ้านเป็นอย่างนี้ทุกวัน หลังๆเธอเริ่มรู้สึกสนุกกับสิ่งที่พ่อเลี้ยงมันทำเหมือนที่นังแจ๋วพูดไว้ไม่มีผิด จนกลับกลายเป็นว่าเธอเป็นคนรีบกลับมาหามันเองก่อนที่มันจะเรียกเสียอีก แต่ที่แตกต่างกันไปคือแม่เริ่มมีอาการหงุดหงิดมากขึ้น เพราะตั้งแต่วันนั้นมา พ่อเลี้ยงมันไม่เคยถูกตัวแม่อีกเลย กางมุ้งเสร็จมันก็ล้มตัวลงหลับทันที แม่จะปลุกยังไงมันก็ไม่สนใจ...**************************************...จนเดี๋ยวนี้กูก็ยังต้องกลับบ้านตอนกลางวันอยู่เลย นิดสรุปหลังจากตัดสินใจว่าจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนๆฟัง พวกมันถามโน่นถามนี่ตลอด พ่อเลี้ยงทำยังไง...เธอทำยังไง...แล้วแม่ไม่สงสัยเหรอ...แม่กูคิดแค่ว่ามันคงทำงานเหนื่อย... เธอคิดก่อนหัวเราะกับเพื่อนๆ ...ก็คงรออยู่มั๊งว่าเมื่อไหร่งานมันจะเสร็จอีห่า.. แจ๋วหัวเราะ ..กูว่ากูเหี้ยแล้วนะที่เย็ดกับพี่ตัวเอง มึงแม่งเลวกว่ากูอีก เย็ดกับพ่อเลี้ยงแล้วปล่อยให้แม่มึงแห้งอยู่อย่างนั้น ทุกคนหัวเราะรวมทั้งนิดกูก็ไม่ได้ห้ามมันนี่หว่า... นิดด่ากลับพลางหัวเราะ ...ไอ้พ่อเลี้ยงแม่งเสือกไม่มีแรงเองต่างหากกูจะบอกให้... แจ๋วสวน ... ต่อให้มันมีแรง มันก็เก็บแรงไว้เย็ดกับมึง กูว่ามันก็ไม่ต่างจากไอ้เวกนั่นแหล่ะวะ ทุกคนหัวเราะอย่างสนุกสนาน แต่ก็ต้องตกใจเพราะจู่ๆ แจ๋วทำท่าผะอืดผะอมเหมือนจะอาเจียน และก็อาเจียนออกมาจริงๆเป็นน้ำใสๆเต็มไปหมด แจ๋วนั่งหน้าซีดเผือดเหมือนจะเป็นลมเฮ้ย... นิดเขย่าตัวเมื่อเห็นแจ๋วทำท่าจะเป็นลม ..เป็นอะไรไปวะ นั่งคุยกันอยู่ดีๆ? แจ๋วส่ายหน้าไม่รู้ว่ะ เป็นมาสองสามวันแล้ว แม่งจะอ้วกทั้งวันเลย แดกอะไรก็ไม่ลง แต่ซักพักมันก็หายไปเอง สงสัยจะกินอะไรผิดไป เธอพูดเสียงเบาๆมึงไปหาหมอที่อนามัยก็ได้ มันไม่คิดเงินหรอก ดีกว่ามานั่งอ้วกให้กูดูอย่างนี้ นิดแนะนำ เพราะเห็นว่าแจ๋วนั่งหน้าซีดจนขาวเผือดไปทั้งหน้า ก่อนที่จะหันไปคุยถึงวีรกรรมบนเตียงของเธอกับเพื่อนคนอื่นๆต่อ ก่อนแยกย้ายกลับบ้าน...***********************************นิดเงยหน้าจากกะละมังล้างจานมองอย่างแปลกใจที่เห็นนังแจ๋วเดินเข้ามาหาเธอถึงในตลาด หน้าซีดเผือด มาถึงไม่พูดไม่จา ดึงมือเธอให้ห่างจากคนอื่น เห็นแม่ทำปากหมุบหมิบเหมือนกำลังด่าที่มันมาชวนเธออู้งาน พลางกระซิบเสียงเหมือนจะร้องไห้อีนิด... แจ๋วกระซิบเสียงสั่น หน้าซีด ...กูไปหาหมอมาแล้วเมื่อกี้นี้เออ.. เธอรับรู้ แต่ทำไมต้องตาแหกอย่างนี้ด้วยวะ ...หมอว่ามึงกินอะไรผิดไป? เธอถามตามสิ่งที่คิด แจ๋วยิ่งหน้าซีดกินห่าอะไร... แจ๋วสำลักน้ำลาย กระซิบบอก ...กูท้อง!!! หมอมันงงใหญ่เลยเพราะกูเพิ่งสิบห้าเอง นิดงงท้อง... เธอทวน ...ท้องได้ยังไงวะ นิดสงสัย เธอไม่เคยรู้ถึงธรรมชาติของเรื่องนี้เพราะไม่เคยมีใครอธิบายให้เธอฟังอีบ้า... แจ๋วด่า ..นี่มึงไม่รู้หรือมึงแกล้งโง่แน่วะเนี่ย ก็น้ำที่ไอ้เวกมันปล่อยเข้ามาในตัวกูไง นิดยิ่งงงทำไม... เธอย้อนถาม ...เข้าไปแล้วมันเป็นยังไง แจ๋วมองหน้าเธออย่างแปลกใจ คนห่าอะไรจะโง่ปานนี้วะ พลางนิ่งคิดย้อนกลับอยู่นานเฮ้ย... นิดตะโกน ทำให้แจ๋วสะดุ้ง ...นี่มึงเรียกกูมาฟัง มึงก็บอกสิว่ามึงเป็นห่าอะไร?ก็กูบอกมึงแล้วว่ากูท้อง แจ๋วกระซิบกลัวคนอื่นได้ยินกูได้ยินแล้ว... เธอลดเสียงเป็นปกติ ..แต่อยากรู้ว่ามันท้องได้ยังไง ก็กูไม่รู้นี่หว่า เธอพูดอย่างโมโห เจ็บใจที่ตัวเองมักจะรู้เรื่องน้อยกว่าเพื่อนๆเสมอนี่มึงไม่รู้จริงๆเหรอ ว่าถ้าถ้าโดนผู้ชายฉีดน้ำเข้าไปในตัวตอนที่ใกล้จะมีเมนส์ ก็จะทำให้ท้อง แต่กูเห็นพี่กูนอนกับอีน้ำหวานตั้งหลายเดือน ไม่เห็นมันจะท้องนี่หว่า กูก็เลยนึกว่ากูคงไม่ท้องเหมือนกัน แจ๋วพูดเบาๆนิดฟังอย่างไม่ค่อยเข้าใจ แต่เริ่มรู้สึกได้ถึงความยุ่งยากที่จะเกิดขึ้นกับนังแจ๋ว เสียงของแจ๋วดึงเธอให้ตื่นจากภวังค์กูจะทำยังไงดีวะ... แจ๋วเริ่มคร่ำครวญ ...พ่อกูฆ่ากูแน่เลย แล้วกูก็ไม่กล้าบอกพ่อด้วยว่าไอ้เวกเป็นคนทำกูท้อง ทีกับอีน้ำหวานแม่งเย็ดจนเลิกกันแล้วมันยังไม่ท้องเลย แล้วทำไมต้องเป็นกูด้วยวะ น้ำตาเริ่มไหลด้วยความกลัวเมื่อนึกถึงเวลาที่พ่อเธอรู้เรื่องมึงบอกพี่มึงรึยัง? นิดถาม แจ๋วส่ายหน้ากูหาหมอเสร็จก็ตรงมาหามึงคนแรกเลย เธอพูดทั้งน้ำตาถ้างั้น... นิดสั่ง ...มึงรีบกลับไปถามมัน กูว่ามันต้องรู้แหล่ะว่าจะให้มึงทำยังไง มึงรีบไปตอนนี้ไป แล้วเดี๋ยวค่อยไปคุยกันที่เดิม ตกลงนะ? แจ๋วพยักหน้าอย่างว่าง่าย และรีบกลับบ้านโดยทันที...***************************************พี่มึงว่ายังไง? นิดรีบถามเมื่อเห็นแจ๋วเดินมาช้าๆตอนเย็น วันนี้มีเพียงเธอกับแจ๋วเพราะเธอไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ ก็เลยบอกทุกๆคนว่าวันนี้ยกเลิกนัดไอ้เวกไปต่างจังหวัด... แจ๋วตอบเสียงเบา ...แม่งไปเมื่อตอนสาย แม่บอกว่ามันต้องไปทำงานทางใต้ คงเป็นปีกว่าจะกลับ... พูดเหมือนคนใจลอย ...มันไปไม่บอกกูซักคำ ทิ้งกูไปเฉยๆอย่างงั้นแหล่ะแล้วมึงจะทำยังไงต่อวะ? นิดกังวลแทนเพื่อนกูเคยได้ยินมา... แจ๋วหันมามอง ...บางคนมันท้องไม่มีพ่อ ก็ไปทำแท้งเอาเด็กออก แต่กูว่าคงเจ็บน่าดูเลย แจ๋วพูดอย่างหวาดเสียว นิดตกใจเฮ้ย... นิดร้อง ...อย่านะโว้ย น่ากลัวจะตายห่า แล้วมีวิธีอื่นอีกหรือเปล่า? แจ๋วคิดกูเคยได้ยิน... แจ๋วพูดช้าๆ ...ว่าผู้หญิงต้องท้องเก้าเดือนแล้วถึงจะออกลูก ของกู... แจ๋วนับวันในใจ ...ก็ประมาณเดือนนึง นี่มึงดูออกมั๊ยว่ากูท้อง แจ๋วรีบหันมาหาเธอแล้วเปิดเสื้อให้เห็นบริเวณท้อง นิดส่ายหน้า ไม่เห็นมีอะไรแปลกเลยถ้ามึงดูไม่ออก... แจ๋วคิด ...คนอื่นก็คงดูไม่ออกเหมือนกัน งั้นกูมีวิธีแล้ว เธอยิ้มที่สามารถแก้ปัญหาให้ตัวเองได้ทำยังไงวะ? นิดรีบถาม แต่แจ๋วโบกมือเดี๋ยวมึงก็รู้ ไม่กี่วันนี้หรอก นิดงง ก่อนเปลี่ยนเรื่องพูดเออ กูลืมเล่าให้มึงฟังไป... นิดรีบพูด แจ๋วมองหน้า ...สองสามวันมานี่ ไอ้พ่อเลี้ยงมันใจดีผิดปกติว่ะ มันให้เงินกูใช้ด้วย เนี่ยวันก่อนให้มาพันนึง แล้วเมื่อวานก็ให้อีกห้าร้อย กูเลยเอาไปซื้อกางเกงยีนส์ใหม่ซะเลย ดีฉิบหาย...ตั้งแต่เกิดมา แม่กูให้เงินกูติดกระเป๋ามากที่สุดสองร้อยบาท พึ่งจะเป็นบุญกระเป๋ากูที่มีแบงค์พันอยู่ข้างในเป็นครั้งแรกในชีวิตนะเนี่ย นิดพูดอย่างดีใจดีโว้ย อย่างน้อยมึงก็ได้ค่าเจ็บตัว ไอ้เวกไม่เคยให้กูซักบาท... แจ๋วเพิ่งยิ้มออก ...แล้วมึงบอกแม่มึงรึเปล่า นิดทำตาโตบอกทำห่าอะไร.. ทำหน้าเหมือนเพื่อนเธอนี่โง่สุดขีด ...ขืนบอกแม่กูก็ยึดหมดนะสิ แล้วจะยิ่งสงสัยตายห่าเลยว่าทำไมพ่อเลี้ยงมันถึงให้เงินกู ทำให้ทั้งคู่หัวเราะออกมาพร้อมๆกันทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนานจนพลบค่ำจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน...********************************************หลายวันผ่านไป...พรุ่งนี้มึงไปไหนหรือเปล่า? พ่อเลี้ยงถามเสียงหอบๆ ท่อนเนื้อรีดน้ำรักฉีดใส่ร่องของลูกเลี้ยงจนหมด ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ มองดูใบหน้าซึ่งมีเหงื่อเกาะพราวของลูกเลี้ยง เห็นเธอส่ายหน้าดี... มันพูดต่อ ...กูจะพามึงไปธุระด้วยธุระอะไร? เธอรีบถามเพราะถ้าเห็นท่าไม่ดี เธอจะได้ไม่ไปด้วยมึงไม่ต้องกลัวหรอกน่า... พ่อเลี้ยงพูด ...เถ้าแก่เจ้าของรถที่กูขับอยู่ เค้าอยากไปเที่ยวทะเล กูก็เลยบอกเค้าว่าให้พามึงไปเป็นเพื่อนเที่ยว ไปตอนเช้าแล้วค่ำๆก็กลับ... มันรีบพูดต่อเพราะเห็นเธอทำท่าจะปฏิเสธ ...นี่..นี่ เค้าดีใจใหญ่เลย แล้วให้กูเอาเงินมาให้มึงไปซื้อเสื้อผ้าสวยๆใส่ พูดพลางเอื้อมมือไปหยิบกางเกง ล้วงเอาเงินปึกหนึ่งประมาณสามหมื่นบาท แล้วนับส่งให้เธอสามพันบาท เธอมองแบงค์พันสามใบในมืออย่างตื่นตะลึง...ไม่เคยจับเงินเยอะขนาดนี้เลยนี่...นี่... มันยัดเข้ามาในมือเธออีกห้าร้อย ...เดี๋ยวมึงเอาเงินนี่ไปตัดผมตัดเผ้าซะใหม่ อย่าให้ดูกระเซอะกระเซิงอย่างนี้ แล้วนี่...ยัดอีกห้าร้อยใส่มือเธอ ...เอาไปซื้อยกทรงกับกางเกงในใหม่ด้วย มึงจะได้มีของใหม่ๆกับเค้าซะที เธอเอื้อมมือที่สั่นระริกไปรับเงิน...ตั้งสี่พันบาท แค่ไปเป็นเพื่อนเที่ยวทะเลเนี่ยนะ...ส่วนนี่... พ่อเลี้ยงมันยังแสดงความเป็นนักบุญต่อ หยิบให้อีกห้าร้อย ...เป็นเงินกูเอง สำหรับขอบใจที่มึงไม่ทำให้กูเสียหน้า เพราะถ้ามึงไม่ไป นอกจากกูจะถูกว่าแล้วยังอาจจะโดนไล่ออกเลยล่ะ...เอ้า รับไว้เธอกำเงินสี่พันห้าร้อยบาทในมือไว้แน่น มองพ่อเลี้ยงอย่างขอบคุณ หลงคิดว่ามันเป็นคนเลวอยู่ตั้งนาน แล้วจะบอกแม่ว่ายังไง? เธอนึกขึ้นได้ เพราะต้องช่วยแม่เอาของไปขายเออน่า... พ่อเลี้ยงพูดเสียงใจดี ...พรุ่งนี้มึงเที่ยวให้สนุกเถอะ กูจะตื่นมาช่วยแม่มึงทำกับข้าวแล้วเข็นรถไปที่ตลาดแทนมึงเอง... เธอฟังอย่างไม่เชื่อหู อะไรมันจะดีปานนี้วะ ... แต่มึงต้องบอกแม่มึงว่าไปกับเพื่อนของมึงนะ...ใครก็ได้ อย่าเสือกบอกว่าไปกับเจ้านายกูล่ะ เดี๋ยวแม่มึงไม่ให้ไป..แล้วถ้าพรุ่งนี้มึงไม่ได้ไป จะด้วยอะไรก็ตาม มึงต้องคืนเงินทั้งหมดมาให้กู...ถ้าไม่เสียดาย ก็ตามใจมึงไปถึงทะเลแล้วกูต้องทำอะไรบ้าง? เธอถาม เกิดมายังไม่เคยเห็นทะเลเลย ได้ยินแต่เค้าเล่าให้ฟังว่ามันสวยมาก พลางมองดูพ่อเลี้ยงเดินแก้ผ้าโทงๆไปกินน้ำ เดี๋ยวนี้เธอชินกับรูปร่างและน้ำหนักตัวของมันแล้วเดี๋ยวไปถึงแล้วมึงก็รู้... พ่อเลี้ยงพูดพลางเดินกลับมานั่งอยู่ข้างๆเธอ ...มึงอย่าปอดแหกไปหน่อยเลย เถ้าแก่มันให้ทำอะไรก็ทำๆไปเถอะ เนี่ย... มันตบกระเป๋าตังค์เบาๆล่อใจ ...มันบอกว่าถ้ามึงตามใจมัน พอกลับมาให้กูเอาเงินให้มึงอีกสามพัน มึงอยากได้มั๊ยล่ะ?เธอกลืนน้ำลาย อีกสามพันก็เป็นเจ็ดพันห้าร้อย แม่เธอขายข้าวทั้งเดือนเหนื่อยแทบตายยังได้กำไรไม่ถึงครึ่งเลย แต่เธอไปทะเลแค่วันเดียวได้เจ็ดพันห้า ตกลงมั๊ย? มันถามยิ้มๆ เธอรีบพยักหน้าด้วยความอยากได้เงินงั้นมึงเอาเงินไปเก็บซะ แล้วรีบแต่งตัวไปช่วยแม่มึงขายของได้แล้ว... มันสั่ง ...กูจะเข้าบริษัทซะหน่อย ต้องไปขนของลงจากรถให้เสร็จวันนี้ อ้อ!แล้วอย่าลืมไปตัดผมกับซื้อชุดชั้นในใหม่ด้วยนะ เธอพยักหน้าแล้วกุลีกุจอลุกขึ้นแต่งตัว ยัดเงินที่เพิ่งได้รับมาจนสุดก้นกระเป๋ากางเกงยีนส์ ก่อนจะเดินกลับไปหาแม่ที่ตลาดอย่างมีความสุข...พ่อเลี้ยงมองตามจนลับตาพลางหยิบเงินส่วนที่เหลือออกมานับอย่างมีความสุขเหมือนกัน...คืนนั้น เธอนอนฟังเสียงแม่ร้องครวญครางเกือบทั้งคืน ไม่น่าล่ะ เมื่อตอนกลางวันพ่อเลี้ยงผู้แสนดีถึงได้เย็ดกับเธอแค่ทีเดียว...คงจะเก็บแรงไว้ใช้กับแม่คืนนี้นี่เอง สงสัยเสร็จแล้วคงจะปะเหลาะเอ่ยปากแทนเธอเรื่องไปเที่ยวแน่ๆ ก็ดี...เธอคิด...แม่จะได้หายหงุดหงิดซะที เพราะที่ผ่านมาสองสามอาทิตย์นี้ เธอถูกหาเรื่องด่าได้ทั้งวัน จนเข้าหน้าแทบไม่ติด ได้น้ำได้เนื้ออย่างนี้คงจะทำให้อารมณ์ดีขึ้นบ้างล่ะนะ...จนเสียงสะอื้นของแม่หยุดลงนั่นแหล่ะ เธอจึงจะได้โอกาสนอนหลับสนิท...*******************************ลื้อชื่ออะไร... เถ้าแก่เจ้าของรถบรรทุกซึ่งเป็นหัวหน้าของพ่อเลี้ยงถามสำเนียงบ่งบอกเชื้อชาติ พลางมองดูเด็กสาวซึ่งยกมือไหว้ หน้าตาสะอาดสะอ้าน ตัดผมซอยเรียบร้อย อายุคงไม่เกินสิบหก ทำให้เถ้าแก่คึกคักขึ้นมาทันที พลางมองดูพ่อเลี้ยงชื่อนิดค่ะ.. เธอเติมหางเสียงอย่างเคอะเขิน เพราะไม่เคยพูดกับใครเลย แต่พ่อเลี้ยงกำชับมามึงต้องพูดจาให้ดีเข้าไว้ อย่าให้เค้าตำหนิได้ จำไว้นะ ถ้ามึงทำได้ กลับมาบ้านแล้วมาเอาเงินของมึงไปได้เลย คำสั่งนั้นศักดิ์สิทธิ์มากสำหรับเธอ เพราะมันหมายถึงเงินอีกตั้งสามพันบาทอั๊วอยากจะไปพักผ่อนที่ทะเล... เถ้าแก่ทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ย ..ดีใจจังที่ลื้อจะไปเป็นเพื่อน ตอนแรกที่ไอ้ศักดิ์มันบอกอั๊ว อั๊วนึกถึงเด็กมอมแมมๆ แต่ลื้อดีกว่าที่อั๊วคิดไว้ซะอีก กินข้าวมารึยัง เธอพยักหน้า เขาหัวเราะชอบใจดี... เขาร้อง ...ศักดิ์ ลื้อเอากระเป๋าอั๊วเข้าไปในรถ เดี๋ยวอั๊วจะเป็นคนขับเองนิดหันมามองหน้าเถ้าแก่เล้งซึ่งกำลังตั้งใจขับรถอยู่ อายุเกือบๆหกสิบแล้วมั๊ง แต่ยังแต่งตัววัยรุ่นอยู่เลย ใส่เสื้อยืดโปโล กางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม รองเท้าผ้าใบสีขาว รถเก๋งที่เธอนั่งอยู่นี่เธอไม่รู้จักยี่ห้อมันหรอก แต่มันคันเบ้อเริ่ม เบาะก็นั่งนุ่มจนเธอจมลงไปในเบาะทั้งตัว แต่ที่ทำให้เธอตาค้างก็ตอนที่เขาหยิบกระเป๋าตังค์ออกมานับเงินก่อนออกรถ ถ้าเธอมองไม่ผิด ในนั้นมีแต่แบงค์พันเป็นปึกจนกระเป๋าตุง เถ้าแก่ชำเลืองหางตาก็เห็นว่าเธอกำลังจ้องกระเป๋าตังค์ตาค้าง ก็ยิ้มมุมปาก...เธอสงสัยเพียงแค่ว่ามาเที่ยวทะเลทำไมไม่ชวนคนที่รู้จักกันอยู่แล้วหรือคนรุ่นเดียวกันมา เอาเธอมาด้วยมันจะสนุกยังไง เพราะเธอพูดไม่เก่ง จะชวนคุยเรื่องงานก็คงคุยกันไม่รู้เรื่อง...รถเลี้ยวขวาตรงทางแยก มุ่งตรงไปจนสุดทางมองเห็นน้ำทะเลสีฟ้าคราม ทำให้เธอตื่นเต้นอย่างมากเพราะพึ่งเคยมาครั้งแรกในชีวิต เถ้าแก่เล้งขับรถบนถนนเรียบชายทะเลเพื่อให้เธอได้ชื่นชมบรรยากาศสองข้างทางที่มีแม่ค้าขายของที่ระลึกเรียงรายตลอดแนว ลื้อเคยมามั๊ย? เถ้าแก่เล้งพยายามพูดไทยให้ชัดที่สุดเท่าที่จะทำได้ มองดูใบหน้าที่แสดงความตื่นตาตื่นใจอย่างเห็นได้ชัดไม่เคยค่ะ เธอตอบตรงๆ มองดูท้องทะเลสีฟ้าครามที่มองเห็นคนเล่นน้ำอยู่เต็มไปหมดจนเธออยากลงไปเล่นกับเขาด้วยถ้างั้นอั๊วจะพาลื้อมาทุกอาทิตย์เลยดีมั๊ย? เถ้าแก่ลองเชิงนิดไม่กล้ารบกวนหรอกค่ะ เธอตอบ เขาหัวเราะชอบใจไม่รบกวน..ไม่รบกวน พลางตบมาบนต้นขาของเธออย่างถือวิสาสะ ความตื่นตาตื่นใจทำให้เธอไม่คิดอะไรมากจู่ๆเถ้าแก่เล้งก็เลี้ยวรถเข้าไปในตึกสูงลิบ วนขึ้นที่จอดรถหลายรอบจนเธอเวียนหัว ก่อนจะจอดในช่องจอดรถ พลางหันมาบอกเธอเดี๋ยวอั๊วเอาของไปเก็บที่ห้องก่อน ไปด้วยกันไป ไม่รอให้เธอตอบรับ เขาเดินนำเธอไปที่ลิฟท์ และกดเลขชั้นบนสุด ก่อนออกมาจากลิฟท์และเดินไปเปิดประตูห้องนิดเดินตามเข้าไปอย่างตื่นใจอีกครั้งหนึ่ง ในห้องนั้นแบ่งออกเป็นอีกสองห้องเล็ก มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบทุกอย่างเท่าที่เงินจะสามารถหาซื้อได้ เถ้าแก่เดินไปเปิดม่านหน้าต่างออก ทำให้เธอเห็นวิวท้องทะเลจากด้านบนมองไปได้ไกลสุดตา ชอบมั๊ย?... เถ้าแก่ถาม เธอหันมาพยักหน้า ...ถ้างั้นก็มาบ่อยๆก็ได้ ถ้าอยากมา อั๊วซื้อเก็บไว้พักเวลาว่างจากงาน เธอทำหน้างงซื้อเหมือนบ้านน่ะเหรอคะ?... เขาพยักหน้า ...เท่าไหร่คะเนี่ย? มองเห็นเขาชูหนึ่งนิ้วขึ้นมา เธอไม่เข้าใจสิบล้านถ้วนๆ เขาบอก นิดเอามืออุดปาก สิบล้านเพื่อซื้อบ้านไว้เพียงแค่พักผ่อน ตั้งแต่เกิดมาเธอเคยมีเงินมากที่สุดก็เมื่อวานนี้แหล่ะ...สี่พันห้าร้อยบาท สิบล้านมันเป็นกี่เท่าของสี่พันห้าร้อยนะ...ลื้อสวยถูกใจอั๊วจริงๆ ถ้ายังไงลื้อมาอยู่ที่นี่เลยก็ได้นะ ถ้าอยากอยู่ เอามั๊ย? เขาถามพลางเดินมาใกล้ๆให้นิดมาเป็นคนใช้ที่นี่เหรอคะ? เถ้าแก่เล้งรีบโบกไม้โบกมือใครบอก... เขาหัวเราะ ..ถ้าลื้อมาอยู่อั๊วจะหาคนใช้มาช่วยงานลื้อด้วย นิดฟังแล้วไม่ค่อยเชื่อลื้ออยู่บ้านได้เงินเดือนละเท่าไหร่? มันถามขณะเดินมาจนชิดตัวสามพันบาทค่ะ แม่ให้ไว้ซื้อของ เธอโกหก แม่เคยให้เงินซะที่ไหน แล้วต้องสะดุ้งเมื่อเถ้าแก่เล้งโอบกอดเธอจากด้านหลัง พลางซุกไซ้บริเวณซอกคอของเธออย่าค่ะ... เธอพยายามดิ้น ตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะทำอย่างนี้อั๊วให้ลื้อเดือนละหนึ่งหมื่น แล้วถ้าลื้ออยากได้ของอะไรก็บอก... มันพูดพลางลูบไล้ทั่วทั้งตัว ...อั๊วจะซื้อมาให้ต่างหาก แต่มีข้อแม้ว่าลื้อต้องมาอยู่กับอั๊วที่นี่ทุกอาทิตย์ ตกลงมั๊ย?ข้อเสนอของเถ้าแก่เล้งทำให้นิดยืนตัวแข็งทื่อ...เดือนละหมื่น ซื้อของอีกต่างหาก...แลกกับต้องมาอยู่กับมันอาทิตย์ละครั้ง...ก็ไม่เห็นสึกหรออะไรนี่หว่า...เธอคิด...ในเมื่อเธอก็นอนกับพ่อเลี้ยงเกือบทุกวันอยู่แล้วจะดีเหรอคะ.. เธอกระซิบถาม ทั้งๆที่อยากจะตกลงใจจะขาดอยู่แล้ว เถ้าแก่เล้งมันรีบผงกหัวถี่ๆดีสิ...ดีสิ...นี่... มันรีบล้วงกระเป๋าหลังหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาแล้วนับแบงค์พันได้สิบใบ และยัดมันเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของเธอ ...อั๊วให้ลื้อไว้ก่อนเลย จะได้เห็นว่าอั๊วใจกว้างแค่ไหน ใส่เงินเข้าไปก็ถือโอกาสลูบไล้ก้นของเธอเบาๆเงินในกระเป๋าทำให้เธอใจเต้นโครมคราม หนึ่งหมื่นบาทถ้วนๆในกระเป๋าของเธอแล้ว...นิดต้องทำยังไงบ้างคะ? เธอถามเบาๆเพราะไม่รู้จะเริ่มยังไง เถ้าแก่เล้งยิ้มจนเห็นฟันทองเต็มปากไม่ยาก...ไม่ยาก... มันดึงมือเธอไปห้องข้างๆ ตามอั๊วมานี่สิเธอมองดูห้องซึ่งดูแล้วน่าจะเป็นห้องนอน เพราะไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรมากนัก เห็นมีเตียงอยู่กลางห้อง โทรทัศน์แล้วก็ตู้เย็นตู้เล็กๆ แต่ไม่มีเวลาสำรวจมากนักเพราะเถ้าแก่เล้งมันดึงมือเธอเข้าไปข้างใน แล้วหันมากอดเธอพลางลูบไล้ไปทั่วทั้งตัว ที่จริงแล้วเธอไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าไหร่นักเพราะเถ้าแก่มันดูอายุมากเกินไป น่าตาก็ดูไม่ได้เลย ที่ดูดีก็เห็นแต่เงินในกระเป๋าและเครื่องประดับเท่านั้นเองเธอล้มตัวลงนอนบนเตียงตามแรงดึงของเล้ง มองขึ้นไปบนเพดาน ได้ยินเสียงมันกำลังถอดเสื้อผ้าอยู่อ้าว ทำไมไม่ถอดชุด... เสียงเถ้าแก่ดังขึ้น ..เดี๋ยวก็ยับหมดหรอกนิดไม่กล้าถอด... จะว่าเป็นมารยาหรือเรื่องจริงก็ได้ เธอไม่เคยถอดเสื้อผ้าต่อหน้าคนอื่นเลย ยกเว้นพ่อเลี้ยงของเธอเท่านั้น เถ้าแก่ได้ยินยิ่งหัวเราะดังขึ้นมา...มา...งั้นเดี๋ยวอั๊วถอดให้ มันแก้ผ้าจนเสร็จ แล้วเดินมานั่งบนเตียงก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อผ้าของเธอออกทีละชิ้น เธอเหลือบมองดุ้นเนื้อของเถ้าแก่แวบหนึ่ง แล้วต้องกลั้นยิ้ม เพราะถึงแม้มันจะแสดงความแข็งขันแล้วแต่ถ้าเทียบกับพ่อเลี้ยง มันมีขนาดเท่าเวลาปกติของพ่อเลี้ยงเท่านั้น อย่างนี้คงไม่เจ็บตัวเท่าไหร่...จากนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นก็เหมือนทุกๆวันที่เธอเจอที่บ้าน แตกต่างก็แค่ผู้ชายบนตัวเท่านั้น ถึงแม้จะมีขนาดเล็กแต่ลีลาที่เถ้าแก่บรรเลง ก็สร้างความสุขให้กับเธอได้ทดแทนกัน เสียงร้องครวญครางของเธอยิ่งทำให้มันพอใจที่สามารถทำให้เด็กสาวมีความสุขจากฝีมือของมันได้ จนกระทั่งกระตุกไปทั้งร่างก่อนจะฉีดน้ำรักเข้ามาในตัวเธอ เธอกอดมันไว้แน่นขณะที่น้ำรักเข้าไปข้างในจนหยดสุดท้าย เถ้าแก่เล้งถอนหายใจเฮือกใหญ่ เหงื่อออกเต็มตัว ค่อยๆลงมานอนแผ่อยู่ข้างๆเธอของลื้อนี่ดีจริงๆ... มันพูดหอบๆขณะหันมาคุยพลางเคล้นคลึงเต้าทั้งสองข้างอย่างแผ่วเบา ...มันขาวเนียนสวยไปหมดเลย อย่างนี้อั๊วชอบ พูดพลางเอื้อมมือลูบไล้เนินเนื้อขาวผ่องของเธอมารยาหญิงซึ่งไม่จำเป็นต้องมีคนสอน ทำให้เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังร่างเปลือยให้พ้นจากสายตาของเขา เถ้าแก่หัวเราะชอบใจลื้อไม่ต้องอายอั๊วหรอก... มันมุดตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน ...ยังไงๆต่อไปอั๊วก็ต้องเห็นทุกวันอยู่แล้วเธอนอนนิ่งคิดถึงสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้น เหลือบมองดูเห็นเถ้าแก่เล้งนอนอยู่ข้างๆ เสียงกรนดังลั่น คงจะเหนื่อยหลับไป ก็น่าจะหมดแรงหรอกนะ เนี่ย...กว่าจะตื่นก็คงอีกนาน ก็ดี เธอจะได้มีเวลาพักบ้าง ไม่เหมือนพ่อเลี้ยงที่ไม่ค่อยจะยอมให้เธอพักเหนื่อยเลยเธอขยับตัวออกจากผ้าห่มอย่างแผ่วเบาๆ ใส่เสื้อผ้าแล้วออกไปเปิดประตูระเบียง นั่งดูทะเลสีคราม...นังแจ๋วกับเพื่อนๆไม่เคยมาอย่างนี้แน่ๆ เธอจะกลับไปเล่าให้พวกมันฟัง ไม่แน่...เธออาจจะพาพวกมันมาเที่ยวด้วยก็ได้นั่งเหม่อมองเป็นชั่วโมง ก็ได้ยินเสียงประตูระเบียงเปิดอั๊วนึกว่าลื้อหายไปไหน.. เถ้าแก่เดินมายืนอยู่ข้างหลัง ...ออกมานั่งอยู่นี่เองมันเจ็บไปหมดทั้งตัวน่ะค่ะ... ไม่รู้ทำไมเธอถึงโกหก ดุ้นเนื้อดุ้นนั้นไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเจ็บอะไรเลย ...ก็เลยออกมานั่งให้หายเจ็บ ที่นี่สวยจังเลยค่ะ เถ้าแก่มานั่งข้างๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข มองดูเด็กสาว ใบหน้ารูปไข่ขาวเนียนไม่มีสิวฝ้าให้ระคายเคือง ผมตัดซอยสั้นเข้ารูป และรูปร่างภายในที่เขาพึ่งเห็นมา มันเป็นรูปร่างของเด็กที่กำลังจะโตเป็นสาว อะไรต่อมิอะไรยังเบ่งบานไม่เต็มที่เลย เขาแปลกใจมากที่ในชุมชนแถวโรงงานนั้นมีเพชรเม็ดงามอย่างนี้ซ่อนอยู่ พลางคิด...สามหมื่นที่จ่ายให้ศักดิ์ไปนั้นไม่แพงเลยเมื่อเทียบกับคุณภาพที่เขาได้รับ ไม่น่าล่ะ..ไอ้ศักดิ์ถึงได้รับรองแล้วรับรองอีกว่าคราวนี้เขาจะติดใจในสิ่งที่มันหามาให้เดี๋ยวอั๊วจะให้กุญแจห้องกับลื้อไว้ชุดนึง... เด็กสาวหันไปทำหน้าตื่นๆ ...ลื้ออยากมาเมื่อไหร่ ลื้อมาได้เลย ดีมั๊ย?แต่นิดมาเองไม่เป็นหรอกค่ะ... เธอพูดอายๆ เขาหัวเราะ ...นี่ที่ไหน นิดยังไงรู้เลยที่นี่เรียกพัทยา... พูดพลางลูบไล้ต้นขาเธอเล่น ...แล้วเดี๋ยวอั๊วจะสอนลื้อขับรถ พอขับเป็นแล้ว อั๊วจะซื้อรถเก๋งให้ซักคัน จะได้ขับรถมาเอง หรือบางทีเวลาอั๊วมาด้วยจะได้ให้ลื้อเป็นคนขับ อั๊วจะได้ไม่ต้องเสียแรงขับรถไง เขาหัวเราะ เธอค้อนพองามเดี๋ยววันนี้อั๊วจะพาลื้อเที่ยวที่นี่... เขาพูด ทำให้เธอดีใจ ...จะได้รู้ว่าอะไรอยู่ที่ไหน แล้วเราไปหาข้าวกลางวันกินกันด้วย ตอนเย็นค่อยกลับมานอนที่นี่ นิดมองหน้านิดไม่ได้บอกแม่ไว้ว่าจะค้าง... เธอท้วง ..เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอามาเปลี่ยนด้วย เถ้าแก่โบกมือเดี๋ยวอั๊วโทรบอกไอ้ศักดิ์ให้มันบอกแม่ลื้อเอง ส่วนเสื้อผ้าไม่ต้องเป็นห่วง ลื้อไปเลือกเลย อยากได้ตัวไหนให้บอก อั๊วจะซื้อให้ กี่ตัวก็ได้ ตกลงนะ เธอมองหน้าเขาอึดใจหนึ่งก่อนพยักหน้า เขามองเธออย่างหลงใหลพลางยื่นหน้ามาหอมแก้มเธอและเอียงแก้มให้ เธอนิ่งอยู่นิดนึงก่อนจะหอมแก้มเขากลับ ทำให้เถ้าแก่เล้งหัวเราะด้วยความดีใจ...วันนี้ทั้งวัน นิดรู้สึกสนุกสนานกับสถานที่ต่างๆที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน เถ้าแก่เล้งพาเธอไปกินข้าวในภัตตาคาร สั่งของกินมาจนเต็มโต๊ะ เธอเลือกกินอย่างละนิดอย่างละหน่อยให้ครบทุกชนิดบนโต๊ะ จากนั้นเขาพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าและซื้อชุดว่ายน้ำให้ด้วย เมื่อเสร็จจากการซื้อของแล้วจึงพาเธอไปเล่นน้ำทะเลบริเวณหาดส่วนตัวของคอนโดมิเนียม เธอวิ่งลงไปในน้ำพร้อมกับเขาอย่างตื่นเต้น...สนุกจังเลยค่ะ... เธอพูดเสียงร่าเริงขณะที่กลับขึ้นมาบนคอนโดหรูห้องเดิม ...นิดเพิ่งเคยเล่นน้ำทะเลครั้งแรกนี่แหล่ะค่ะ เธอวางถุงใส่เสื้อผ้าทั้งหมดลงบนโต๊ะ เถ้าแก่ยิ้มลื้อสนุกแล้ว... เขาพูดพลางดึงมือเธอเข้าไปในห้องนอน ...ตอนนี้ขออั๊วสนุกมั่ง แล้วเดี๋ยวค่อยลงไปกินข้าวเย็นด้วยกันนะ เธอเข้าใจความหมายนั้นดี จึงอิดเอื้อนพอเป็นพิธีก่อนจะเดินตามเขาเข้าไปในห้องนอนเพื่อให้เขาได้สนุกบนตัวเธอบ้างอย่างที่ขอ...*************************************มึงได้เที่ยวทะเลแล้วมันยังให้เงินมึงด้วยเหรอวะ? แจ๋วถามด้วยความแปลกใจ หลังจากที่นิดเล่าให้เพื่อนๆฟังตั้งแต่ต้นจนกระทั่งกลับบ้าน ซึ่งเมื่อกลับมาก็ไม่เห็นแม่ว่าอะไร พ่อเลี้ยงมันคงมีวิธีปิดปากไม่ให้แม่พูดมาก ก็คงเป็นวิธีเดิมๆนั่นแหล่ะ และมันก็รักษาสัญญา เอาเงินสามพันให้เธอภายหลังจากที่จัดการเธอเรียบร้อยแล้วเหมือนทุกๆครั้ง นิดคิดอย่างตื่นเต้น เธอมีเงินในกระเป๋าเกือบสองหมื่นบาท มากที่สุดในชีวิตที่เธอเคยมี เธอเอาเสื้อผ้าที่เถ้าแก่เล้งซื้อให้ไปซ่อนเพราะกลัวแม่เห็นรวมทั้งกุญแจคอนโดด้วย ซึ่งก่อนกลับมันนัดเธอวันศุกร์หน้าให้ไปคอนโดด้วยกันอีกเออ... เธอตอบสั้นๆพลางล้วงกระเป๋าหยิบเงินให้เพื่อนๆดู ก็เห็นทุกคนตาโต ...เดี๋ยววันนี้กูเลี้ยงขนมเอง พวกมึงกินได้ไม่อั้น เธอพูดอย่างใจกว้างก่อนจะหันมาหาแจ๋วแล้วเรื่องของมึงเป็นยังไง? ก็เห็นแจ๋วยิ้มร่าเรียบร้อย... เธอบอกพลางยิ้มทำให้นิดงง ...กูหาพ่อให้เด็กในท้องได้แล้วยังไงวะ? นิดรีบถาม ทำไมรวดเร็วอย่างนี้วะมึงจำไอ้นักเรียนที่อยู่ซอยข้างๆที่ชื่อแก้วได้มั๊ย... นิดพยักหน้า ...นั่นแหล่ะ กูมองมาหลายวันแล้ว จนมีโอกาส เห็นมันอยู่บ้านคนเดียว ก็รอจนมันเดินออกมาจากบ้าน กูแกล้งทำเป็นเดินชนมันแล้วล้ม บอกว่าขาแพลง มันก็ให้กูโขยกเขยกเข้าไปทายาในบ้านมัน กูให้มันทายาที่ขาให้ ทำเป็นดึงขากางเกงขึ้นให้มันทาได้สะดวก ทาไปทามาแม่งก็ขึ้นมาเย็ดบนตัวกูแล้ว พอมันปล่อยน้ำเสร็จ กูก็ทำเป็นร้องไห้ว่ามันรังแกกู บอกว่าจะฟ้องแม่มัน มันกลัวใหญ่เลย ขอร้องว่าไม่ให้บอกที่บ้านมัน กูก็รับปาก พูดกันไปคุยกันมาวันนั้นมันก็เลยจับกูเย็ดที่บ้านทั้งวัน ที่จริงกูก็อยากให้มันเย็ดเยอะๆอยู่แล้วล่ะ ตอนจะกลับกูทำเป็นถามมันว่ายังอยากให้กูมาหาอยู่หรือเปล่า แม่งรีบบอกให้กูมาหามันทุกวัน ก็เข้าทางกูสิวะ......ตั้งแต่วันนั้น กูก็เลยไปนอนให้มันเย็ดทุกวัน ตอนเช้าแม่งทำเป็นออกไปเรียนพร้อมแม่ แต่สักพักก็รีบวิ่งกลับมารอเย็ดกูอยู่ที่บ้าน เป็นอย่างนี้ทุกวัน จนถึงเมื่อวานซืนกูเข้าไปบ้าน มันทำท่าจะขึ้นเย็ดเหมือนเดิม แต่กูทำเป็นร้องไห้แล้วบอกว่าต้องพูดกับแม่มันแล้วเพราะกูท้อง บอกว่ากูไม่ยอม ยังไงก็ต้องพูดกันให้รู้เรื่องว่าจะเอายังไง... แจ๋วเล่าพลางหัวเราะ ...กูอยากให้พวกมึงเห็นหน้ามันจริงๆ แม่งยิ่งกว่าโดนผีหลอกซะอีก มันบอกว่าแม่มันฆ่ามันแน่ กูก็เลยบอกว่าแม่กูก็ฆ่ากูแน่เหมือนกัน แล้วถ้ามันไม่พูดเรื่องนี้กับที่บ้านมัน กูจะประจานเรื่องของมันให้รู้ทั่วทั้งซอยเลย แม่งอึกอักๆซักพัก แต่กูพยายามคาดคั้นให้มันรับปาก จนมันยอมรับปากที่จะพูดกับแม่มันให้ กูก็เลยให้บริการพิเศษเป็นค่าตอบแทน แต่ลำบากน่าดูเลยว่ะกว่าจะกลืนน้ำเงี่ยนของมันเข้าไปในปากให้หมด แล้วบอกมันว่าหลังจากอยู่ด้วยกันแล้ว กูจะทำอย่างนี้ให้มันทุกวันเลย......เมื่อวานนี้มันบอกว่าแม่มันอยากพบกู กูก็ไปพบ แม่มันนั่งหน้าบึ้งไม่ยอมรับไหว้กูเลย บอกว่าแก้วมันเล่าให้ฟังทั้งหมดแล้ว มันถามว่าจะเอาเงินเท่าไหร่จะจ่ายให้ กูก็ทำเป็นร้องไห้บอกว่าไม่ได้อยากได้เงินแต่อยากอยู่กับลูกชายมัน เพราะลูกชายมันเป็นคนแรกของกู ไม่อย่างนั้นกูไม่ยอม กูจะเอาเรื่องถึงที่สุด แล้วกูพึ่งรู้ว่าแม่มันรับราชการด้วย คงไม่อยากให้เรื่องอื้อฉาว แม่มันหันมาถามไอ้แก้วว่าจะเอายังไง มันบอกแม่มันว่ามันเลือกที่จะอยู่กับกู กูว่ามันคงยังติดใจหีกูอยู่แหงๆ แม่มันโมโหใหญ่เลยด่าลูกชายมันตั้งนานแล้วสรุปว่าจะให้แก้วมันจดทะเบียนกับกูแต่ไม่มีการแต่งงานอย่างเด็ดขาด ถ้ารับได้ก็รับ ถ้ารับไม่ได้ก็แล้วแต่กู กูไม่สนใจเรื่องแต่งงานอยู่แล้ว ขอเพียงแค่หาพ่อให้ลูกในท้องได้ก็ดีแล้ว กูก็เลยตกลง แม่มันพูดจบก็มองดูทั้งกูและไอ้แก้วอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อแล้วออกจากบ้านไปเลย กูเห็นหน้าไอ้แก้วทั้งกลัวทั้งโล่งใจ เมื่อวานกูก็เลยอยู่ฉลองโดยการเย็ดกับมันที่นั่นทั้งวันแล้วนัดกันไปจดทะเบียนเมื่อเช้านี้เอง อาทิตย์หน้ากูก็จะย้ายเข้าไปอยู่บ้านมันแล้ว รอให้มันทำห้องให้เสร็จก่อน ตกลงว่ากูก็มีผัวเป็นตัวเป็นตนอย่างที่บอกแล้ว... แจ๋วเล่าอย่างมีความสุขแต่ผัวมึงยังเรียนอยู่เลยนี่หว่า?... นิดสงสัย ...แล้วจะเอาอะไรกิน?ก็เรียนไปสิ..แจ๋วตอบ ...กลางวันเรียนหนังสือแล้วกลางคืนค่อยกลับมาหากูก็ได้ ส่วนเรื่องเงินก็เป็นหน้าที่ของแม่มันที่ต้องหาเลี้ยง จนกว่าลูกมันจะเรียนจบแล้วหางานทำได้นั่นแหล่ะแจ๋วหัวเราะ นิดก็หัวเราะตาม แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะให้กับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของตน...**************************************บทส่งท้าย...13 กุมภาพันธ์ 2554หกปีแล้วสินะที่ฉันย้ายเข้ามาอยู่ที่คอนโดแห่งนี้ พอคิดย้อนกลับไปก็อยากหัวเราะให้กับตัวเอง โบราณบอกไว้ไม่มีผิดว่าคนเรานั้นไม่สามารถรู้อะไรล่วงหน้าได้แม้แต่วันเดียว บางทีถ้าฉันรู้ล่วงหน้า ฉันอาจจะไม่ทำตัวเหมือนที่ผ่านมา แต่ถ้าฉันไม่ได้ทำอย่างที่ผ่านมา ฉันก็คงไม่มาจนถึงวันนี้ เพราะฉะนั้น การไม่รู้ล่วงหน้าก็เป็นสิ่งที่ดีเหมือนกัน ปล่อยให้มันเป็นไปตามสิ่งที่ควรเป็นของมันนั่นแหล่ะดีที่สุด...ตั้งแต่วันที่แจ๋วย้ายเข้าบ้านสามีไป ฉันก็ยังทำตัวเหมือนเดิมสนุกไปวันๆ นอนกับพ่อเลี้ยงบ้าง เถ้าแก่เล้งบ้าง ซึ่งเถ้าแก่เล้งสมัยนั้นก็ยังพาฉันมาที่คอนโดแห่งนี้ตามที่เขาบอกทุกอาทิตย์ ฉันก็ไม่ได้คิดอะไร ขอเพียงแค่มีเงินใช้ก็พอใจแล้ว ไม่สนใจว่าใครจะเป็นยังไง แม่กับพ่อเลี้ยงก็ยังอยู่ดีมีสุข แต่ช่วงหลังๆพ่อเลี้ยงไม่ค่อยเรียกให้ฉันไปนอนด้วยเหมือนแต่ก่อน ก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ฉันก็ไม่สนใจ ดีเสียอีก จะได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆตอนกลางวันเพราะตอนนั้นฉันมีเงินเป็นของตัวเองแล้ว...คนเรากำหนดโชคชะตาของตัวเองได้หรือเปล่านะ ถ้าได้ ฉันก็ไม่แน่ใจว่าอยากเป็นคนกำหนดโชคชะตาของตัวเองดีหรือเปล่า...มีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ทำให้ฉันเริ่มคิดว่าตัวเองจะเอายังไงกับชีวิตข้างหน้า...แม่จับได้คาหนังคาเขาว่าพ่อเลี้ยงศักดิ์ไปนอนกับสาวโรงงาน แม่ไม่ฟังเสียงของพ่อเลี้ยงที่พยายามอธิบาย...ตอนที่ฉันวิ่งไปดูนั้น ร่างของพ่อเลี้ยงและผู้หญิงคนนั้นถูกแทงจนพรุนไปทั้งร่าง ส่วนแม่ของฉันมีรอยมีดปักอยู่บนหน้าอกเพียงรอยเดียว แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้แม่ได้พักเหนื่อยตลอดชีวิต แม่เหนื่อยมาพอแล้ว ฉันขอภาวนาให้แม่มีความสุขในชีวิตที่ไม่ต้องดิ้นรนเหมือนอย่างที่เคยเป็นอยู่อีกต่อไป แต่ลึกๆยังคิดอยู่ในใจเลยว่าแม่จะว่ายังไงถ้ารู้ว่าสาวโรงงานคนนั้นไม่ใช่คนแรกที่ร่วมมือกับพ่อเลี้ยงหักหลังแม่ ตอนนั้นฉันสับสนมากว่าจะทำอย่างไรต่อ เถ้าแก่เล้งแสดงความมีน้ำใจโดยการรับเป็นเจ้าภาพงานของทั้งแม่และพ่อเลี้ยงศักดิ์ และเสนอให้ฉันย้ายมาอยู่ที่คอนโดแห่งนี้ ฉันลังเลแต่ก็ตัดสินใจได้ว่าจะเริ่มชีวิตใหม่ที่ดีกว่าที่เป็นอยู่ จึงรับข้อเสนอของเถ้าแก่เล้ง แล้วย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่...แจ๋วคลอดลูกเป็นผู้ชาย น่ารักน่าชังเชียว ไปๆมาๆคุณย่านั่นแหล่ะที่เห่อหลานที่สุดบอกกับใครๆว่าหน้าเหมือนพ่อมันไม่มีผิด ฉันก็ว่ามันหน้าเหมือนพ่อไม่มีผิดเพียงแต่ว่ามีเพียงฉันกับแจ๋วเท่านั้นที่รู้ว่าเราหมายถึงใคร ซึ่งฉันก็รู้จากแจ๋วภายหลังว่าพ่อที่แท้จริงของมันนั้นตายไปแล้ว เพราะไปมีเรื่องกับนักเลงที่นั่น ทั้งฉันและแจ๋วได้แต่อุทิศส่วนกุศลไปให้ ขอให้ชาติหน้าเกิดมาเป็นคนดีกว่านี้ ตัวแจ๋วเองตั้งแต่มีลูกก็เปลี่ยนไปเยอะ เริ่มรู้จักทำงานบ้าน ช่วยงานเล็กๆน้อยๆของแม่สามี เดี๋ยวนี้เธอและแม่สามีเริ่มคุยกันดีแล้ว อาจเป็นเพราะหลานชายคนโปรดก็ได้ แจ๋วบอกว่าพอแข็งแรงขึ้นจะเริ่มออกหางานทำแล้ว เพราะไม่อยากเป็นภาระของใครแม้แต่สามี ซึ่งเมื่อเขารู้ความคิดของเธอก็ยิ่งรักเธอมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก...เพื่อนคนอื่นๆที่พอจะรู้ข่าวบ้าง บางคนก็เรียนต่อ บางคนก็มีครอบครัว แต่บางคนก็ยังใช้ชีวิตเหมือนเดิม ซึ่งฉันก็ไม่กล้าที่จะแนะนำให้เขาเปลี่ยนแต่อย่างใด ก็อย่างที่บอก...คนเราจะเป็นไปตามโชคชะตาที่ถูกกำหนดไว้แล้ว...ส่วนฉัน...ตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่คอนโด ฉันตั้งใจที่จะเรียนต่อ ซึ่งเมื่อบอกเถ้าแก่เล้ง เขาก็สนับสนุนเต็มที่ บอกว่าคนที่มีความรู้นั้นไม่อดตายหรอก ฉันจึงเข้าเรียนโรงเรียนศึกษาผู้ใหญ่แถวๆคอนโดนี่แหล่ะ ปีนี้ก็จบมอหกแล้ว และฉันยังเรียนตัดเย็บเสื้อผ้าอีกด้วย เผื่อว่าจะไว้ใช้ทำมาหากินในอนาคต เถ้าแก่เล้งก็มาหาฉันบ้างอาทิตย์ละครั้งสองครั้งแล้วแต่เขาสะดวก ถ้าเทียบแล้วก็ถือว่าฉันอยู่ที่นี่อย่างสุขสบายทีเดียวล่ะ และก็อย่างที่บอกไว้ว่าโชคชะตาถูกกำหนดมาให้กับคนใดคนหนึ่งไว้แล้ว ปลายปีที่แล้วจู่ๆ เถ้าแก่เล้งก็มาหาแล้วบอกว่าเขาอยากจะโอนคอนโดนี้ให้เป็นชื่อฉันให้สิ้นเรื่องสิ้นราว จะได้ไม่มีปัญหากับคนอื่นๆ ตอนนั้นฉันไม่ค่อยเข้าใจที่เขาพูด แต่ก็ดีใจที่เขาเห็นความสำคัญของฉันรวมทั้งลูกชายตัวเล็กๆอายุสองขวบแล้ว ซึ่งเถ้าแก่ตั้งชื่อเล่นว่ากิมเพื่อให้คล้องจองกับเขา เขาจัดแจงเปิดบัญชีเงินฝากในชื่อฉันซึ่งเมื่อดูตัวเลขเจ็ดหลักในบัญชีแล้วก็ต้องตกใจเพราะมันมากมายกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีก เขาบอกให้เก็บไว้เป็นทุนการศึกษาของลูก จะได้ไม่ลำบากในอนาคต ฉันเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้ว่าเถ้าแก่เล้งรักฉันและลูกมาก มันผิดกับที่คาดไว้ตอนต้นว่าเขาเพียงแต่จะสนุกกับฉันเท่านั้น ความผูกพันที่อยู่ด้วยกันมานานมันคงทำให้เถ้าแก่เล้งเปลี่ยนความคิดดังกล่าวไป เถ้าแก่เล้งซึ่งดูสุขภาพทรุดโทรมไปมากจัดการพาฉันไปดูสถานที่เพื่อทำร้านตัดเสื้อ มันทำให้ฉันน้ำตาซึมด้วยความปิติ เพราะถ้าเปิดร้านตัดเสื้อ อย่างน้อยฉันและลูกก็ไม่อดตายแน่ๆ ร้านใหม่ของเรากำหนดเปิดร้านเดือนมีนาคมนี้แหล่ะ ฉันไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณของเถ้าแก่เล้งยังไงดี เถ้าแก่เล้งก็ยังหัวเราะเหมือนที่ฉันเคยเจอครั้งแรกไม่มีผิด บอกเพียงแค่ว่าฉันมีความสุขเขาก็มีความสุขแล้ว...ในงานพระราชทานเพลิงศพเมื่อปลายเดือนที่ผ่านมาจัดขึ้นอย่างใหญ่โต มีข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ นายธนาคารและพ่อค้าที่มีชื่อเสียงมาร่วมงานอย่างคับคั่ง ต่างวิจารณ์ถึงอาการหัวใจวายอย่างรุนแรงที่ทำให้วงการธุรกิจต้องสูญเสียนักธุรกิจใหญ่ระดับประเทศไป ฉันอุ้มลูกไปในงานเงียบๆเพื่อให้แกได้จุดธูปไหว้พ่อของแกเป็นครั้งสุดท้ายรวมทั้งฉันที่ให้คำสาบานต่อหน้ารูปถ่ายว่าจะดูแลลูกของเราทั้งสองคนให้ดีที่สุดให้สมกับที่เขารักและไว้ใจฉัน ใครต่อใครในงานพากันสงสัยว่าฉันเป็นใคร แต่ฉันไม่สนใจ อุ้มลูกนั่งฟังพระสวดจนจบแล้วขับรถกลับคอนโดมิเนียม พัทยา...บ้านของฉัน...ระเบียงที่เห็นวิวทะเลจากด้านบนมองไปได้ไกลสุดตา แสงอาทิตย์ยามเย็นกระทบผิวน้ำสะท้อนสีทองอร่าม ร่างงาม ใบหน้ารูปไข่ขาวเนียนปราศจากสิวฝ้าให้ระคายเคือง ผมซอยสั้นเข้ารูป นั่งตัวตรงเหม่อมองไปในท้องทะเลเหมือนตลอดห้าปีที่ผ่านมา ต่างก็เพียงแววตาที่บ่งบอกถึงประสบการณ์ที่เพิ่มตามวัย รูปร่างที่แสดงถึงความเป็นผู้หญิงเต็มวัยโดยมีลูกน้อยนั่งอยู่บนตัก มองดู พริ้วคลื่นที่กระทบหาดทรายก่อนที่จะม้วนตัวกลับทะเลเพื่อที่จะหวนกลับมาอีกครั้ง ละลอกแล้วละลอกเล่า คล้ายดั่งชีวิตของเธอที่พริ้วอยู่บนระลอกคลื่น รอเพียงวันที่จะได้หวนกลับมาพบหาดทรายอีกครั้งหนึ่ง...

 

ประสบการณ์เสียวชีวิต2จบ, เรื่องเสียวชีวิต2จบ ,เล่าเรื่องเสียวชีวิต2จบ

 เรื่องเล่าจากทางบ้านชีวิต2จบ